خبرگزاری مهر - گروه جامعه: زندگی در آرمان شهر؛ این رویایی بوده که نه تنها مردم امروز جهان در همه کشورها به آن می‌اندیشند و آرزوی آن را دارند بلکه هزاران سال است که بحث بر سر آرمان شهر یکی از مباحث مطرح از سوی بسیاری از اندیشمندان در حوزه‌های مختلف علمی است.
اما آیا آرمان شهر، شهری که همه در آن بتوانند با آرامش و خوشبختی در کنار هم بدون دزدی، بدون آسیب‌اجتماعی، آلودگی هوا، آلودگی صوتی، کودک کار، کودک خیابانی، معلولانی که در حال تکدی‌گری هستند، معلولان تحصیل کرده‌ای که به دلیل نبود مناسب سازی در خانه‌های خود محصول و محبوس شده‌اند، بدون آزار همسایه، بدون ترس از ترافیک و تصادف‌های شدید و ... زندگی کنند، یک رویای محال است.
مسعود نصرتی، رئیس مجمع جهانی شهرهای اسلامی و شهردار کنونی قزوین است.
همه قبول دارند که اکنون شهرهای ایران نیازمند تحول هستند، آیا منابع و اطلاعات علمی و تجربه کافی برای رشد و توسعه شهرهای ایران وجود دارد؟
بله؛ ما توانستیم در اجلاس وزرای محیط زیست جهان، دبیرخانه تهیه گزارش جهانی شهرها برای ۲۰۱۸ را کسب کنیم. این دبیرخانه هر دو سال یک بار موضوعی را برای بررسی وضعیت شهرهای جهانی انتخاب و گزارشی جهانی تهیه و ارائه می‌کند؛ دو سال قبل این دبیرخانه به شهر نیویورک داده شد اما امسال شهر قزوین مسئول تهیه گزارش جهانی شهرها با موضوع محیط زیست شهری خواهد بود.
این بدان معنی است که با کسب این مسئولیت ما به بهترین و به روزترین دستاوردهای توسعه شهری در جهان و گزارش‌های جهانی در این خصوص دست پیدا می‌کنیم و از این ظرفیت همه شهرهای ایران می‌توانند استفاده کنند. منابع عظیم اطلاعاتی در اختیار ایران قرار خواهدگرفت و نباید این فرصت را از دست داد.
وضعیت شهرهای ایران از نظر زیست محیطی، آلودگی هوا و ... به حدی بحرانی است که به نظر بدون راه‌حل می‌رسد؛ آیا راه‌حل عملی برای مشکلات شهرهای بزرگ ایران وجود دارد؟
من معتقد نیستم که وضعیت تهران و کلان شهرهای ایران دارای بحران بدون راه حل باشند با دستیابی به ۲۷ هزار تجربه موفق همراه با راه حل سایر کشورها و بومی‌سازی این راه‌حل‌ها می‌توانیم بدون آینده فروشی، تهران و کلان شهرهای ایران را اداره کنیم. به ویژه اینکه در حال حاضر «شبکه راه حل های جهانی» با عضویت ۱۱ شهردار از کشورهای مختلف با مسئولیت دبیر اجرایی این شبکه توسط ایران تشکیل شده است. باور دارم بدون سعی و خطا و هزینه کردن از جیب مردم و آینده‌فروشی می‌توانیم شهرها را آبادتر کنیم و به نسل آینده بسپاریم. در دهه ۹۰ سه کلان شهر در جهان از وضعیت بسیار ناگواری برخوردار بودند که توانستند بحران‌های خود را مدیریت کنند ما هم می‌توانیم. در جهان مدیریت بحران‌ها حرف اول را می‌زند.
بزرگ‌ترین مشکل اداره شهرهای ایران کجاست؟
اداره شهرها با نگاه سیاسی. باید نگاه سیاسی را از روی شهرها برداریم. اداره شهرها با نگاه سیاسی غیرممکن است پس از حذف نگاه سیاسی به مدیریت شهری، باید با همدلی، اتحاد و استفاده از نخبگان به مدیریت شهری پرداخت.
و در یک شهر با مدیریت غیرسیاسی مردم چگونه زندگی می‌کنند؟
زمانی که قزوین در شکوفایی شهری بین ۶۴ شهر از ۳۸ کشور پایلوت جهانی شد، با شش شاخصه شهر ما را سنجش کردند تا ببینند وضعیت فعلی شهر چگونه است و آینده آن باید چگونه باشد تا به شکوفایی برسد؛ این نگاه جهانی بود اما مبنای ما این بود که ما شهر شکوفا احتیاج داریم اما باید مردم این شهر هم خوشبخت باشند پس کالبد شهر تنها ملاک عمل نیست بلکه شهروند آن هم معیار است و شهر با شهروندش معنی دار می‌شود. بر همین اساس ما آمدیم بحث معنویت را در اندازه گیری اضافه کردیم و گفتیم که باید وضعیت شهروندان نیز در کنار وضعیت شهرها سنجیده شود یعنی شاخص هفتم را به صورت غالب بر روی شش شاخصه مورد نظر سازمان ملل اضافه کردیم و نتیجه آن این شد که باید ۹ پروژه اولویت‌دار در حوزه ملی و فراملی در قزوین اجرا شود که یکی از آنها ایجاد موزه تمدن جهان اسلام بود. در شهر بدون نگاه سیاسی مردم با آرامش مبتنی بر مدیریت صحیح زندگی می‌کنند.
نظر شما